ସମ୍ପାଦକୀୟ : ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୨୪

ଭାଷାକୁ ଭିତ୍ତିକରି ୧୯୭୧ ମସିହାରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଲାଭ କରିଥିବା ଏହି ଦକ୍ଷିଣଏସୀୟ ଦେଶ ବାଂଲାଦେଶ ଆଜି ଦଙ୍ଗାଗ୍ରସ୍ତ ଓ ଗୃହଯୁଦ୍ଧରେ ଲିପ୍ତ। ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀଙ୍କ ପରିବାରକୁ ସରକାରୀ ଚାକିରୀରେ ସଂରକ୍ଷଣର ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ବିରୋଧ କରି ବିକ୍ଷୋଭ ଆରମ୍ଭ କରିଥିବା ଛାତ୍ର ଓ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ — ଏବେ ରାଜନୈତିକ ତଥା ଧର୍ମଭିତ୍ତିକ ଘୃଣା ଓ ରକ୍ତପାତକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଆସିଛନ୍ତି।

ବାଂଲାଦେଶର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା, ଦେଶର ଜନକ ଦେଶବନ୍ଧୁ ମୁଜିବୁର୍ ରେହମାନଙ୍କ ବିଶାଳ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ଭାଙ୍ଗି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ, ବିଶ୍ୱଗୁରୁ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତୀର ଶିରୋଚ୍ଛେଦ ଓ ବିକୃତ, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶେଖ୍ ହସିନାଙ୍କର ଅନନ୍ୟୋପାୟ ହୋଇ ଦେଶ ଛାଡ଼ି ପଳାୟନ ଓ ତତ୍ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଘଟଣାକ୍ରମରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ବାସଭବନରେ ଲୁଟପାଟ୍। ଏପରିକି ଟିଭି, ଫ୍ରିଜ୍, ବାସନକୁସନ, ବିଛଣା, ତକିଆ ଓ ଗୃହପାଳିତଙ୍କୁ ଉଠେଇନେବା ସହ ରସ୍ତାଉପରେ ଯୁବକମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ନାରୀ ଅନ୍ତର୍ବସ୍ତ୍ରର ଲଜ୍ଜ୍ୟାଜନକ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଏକ ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଦେଶର ବର୍ବର ଓ ଘୃଣା ଚରିଯାଇଥିବା ନାଗରିକତ୍ବ ଓ ସଭ୍ୟତାକୁ ପଦାରେ ପକେଇଦେଇଛି। ଭାଷାଭିତ୍ତିରେ ସମୃଦ୍ଧ ଦେଶର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଓ ଛାତ୍ର ନିଜ ଭାଷାର ସଂଖ୍ୟାଲଘୁଙ୍କୁ ଲୁଟପାଟ୍ ଓ ହତ୍ୟା କରୁଛି; ଯାହା ଯେକୌଣସି କୋଣ ବା ବିନ୍ଦୁରୁ ବି ନିନ୍ଦନୀୟ ଓ ଘୃଣ୍ୟ। ଉଦଭ୍ରାନ୍ତ ଯୁବକମାନଙ୍କ ଦ୍ବାରା ଅନ୍ତର୍ବସ୍ତ୍ରର ଲଜ୍ଜାଜନକ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଠାରୁ ଘୃଣ୍ୟ ଓ ବର୍ବର ଅସଭ୍ୟତା ଆଉ ଅବା କ’ଣ ଥାଇପାରେ..!! ଯାହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଓଡ଼ିଆ କବିତାରେ ବି ସ୍ପଷ୍ଟ। ଆମ ସମୟର କବି ଏଲୀ ମହାନ୍ତିଙ୍କ କବିତାରେ ସେଇ ବର୍ବରତାର ପୀଡ଼ା…

ମୁଁ ମୋର କାଣିଚାଏ ବି ଲଜ୍ଜ୍ୟା
ସେ ବସ୍ତ୍ରରେ ଛାଡ଼ି ଆସିନାହିଁ
ଯାହାର ଉପସ୍ଥାନରେ ଲଜ୍ଜିତ ହେବେ ମୋ ପିଲାମାନେ
କିମ୍ବା ତରଙ୍ଗାୟିତ ହେବ ମୋ ଦେଶର ମାନ
ନିର୍ଲଜପଣର ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟରେ…

ଗାଦିଚ୍ୟୁତ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶେଖ୍ ହସିନା ଏହି ଘଟଣାକ୍ରମରେ ବିଦେଶୀଶକ୍ତିର ହାତ ଥିବାର ଆଶଙ୍କା ବ୍ୟକ୍ତକରୁଛନ୍ତି — ହେଲେ ଏହା କେତେଦୂର ସତ୍ୟ, ତାହା ଏଠାରେ ପ୍ରସଙ୍ଗ ନୁହେଁ । ମାତ୍ର ଏହା ଶତ ପ୍ରତିଶତ ସତ୍ୟ ଯେ, ସାଢ଼େସତର କୋଟି ଜନସଂଖ୍ୟା ବିଶିଷ୍ଟ ଗୋଟିଏ ସମୃଦ୍ଧଦେଶ ଆଜି ଛିନଛତ୍ର ଓ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଉଦଭ୍ରାନ୍ତ।

ଏବେ ବି ଜଳୁଛି ବାଂଲାଦେଶ।
ବାଂଲାଦେଶ ଆଜି ବି ତ୍ରସ୍ତ ଓ ତଟସ୍ଥ। ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ଘଟି ଯାଇଥିବା ଏଇ ଘଟଣାର ଶୃଙ୍ଖଳ ସ୍ଵତଃ ମନେ ପକେଇଦିଏ ଆଜିଠାରୁ ଠିକ୍ ୮୨ ବର୍ଷ ତଳେ ପରାଧୀନ ଭାରତରେ ସଂଘଟିତ ଅଗଷ୍ଟ କ୍ରାନ୍ତିର କଥା। ସେଦିନ ଅଗଷ୍ଟ ୮, ୧୯୪୨ ମସିହା… ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ନେତୃତ୍ଵରେ “ଇଂରେଜ ସରକାର, ଭାରତ ଛାଡ଼” ଡାକରା ଦେଇ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଭାରତୀୟ ହାତରେ କ୍ରାନ୍ତିର ମଶାଲ ଧରି ଆଗେଇ ଆସିଥିଲେ। ଲକ୍ଷାଧିକ ଗିରଫ ହେଲେ…. ବହୁଲୋକ ମାଡ଼ ଖାଇ ଲହୁଲୁହାଣ ହେଲେ। ଅନେକସ୍ଥାନରେ ପୋଲିସ ଗୁଳିରେ ଶହ ଶହ ଅହିଂସ ସତ୍ୟାଗ୍ରହୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଲା। ତଥାପି ଭାରତର ଜନତା ତିଳେ ହେଲେ ପଛଘୁଞ୍ଚା ଦେଇ ନଥିଲେ। ଏଇ ମହାଭାରତୀୟତାର ଉତ୍ତାଳଲହର ଆଗରେ ଶେଷରେ ବ୍ରିଟିଶରାଜକୁ ମୁଣ୍ଡ ନୁଏଇଁବାକୁ ହେଇଥିଲା, ଯଦିଓ ଏକ ନିଷ୍ଠୁର ନିର୍ମମ ବିଭାଜନର କରାଳ ବିଭୀଷିକା ଭିତରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ମହାର୍ଘ ଖୁସି ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଲାଗୁଥିଲା, ଯୋଉ ବିଭାଜନଜନିତ ସମସ୍ୟାର କ୍ଷତରୁ କ୍ଷରୁଥିବା ରକ୍ତ ଆଜି ବି ରକ୍ତାକ୍ତ କରୁଛି ଭାରତବର୍ଷକୁ ସ୍ବାଧୀନତାର ୭୮ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ।


ବିଶ୍ୱ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ବିହାଙ୍ଗାବଲୋକନ କଲେ ଭାରତୀୟ ଉତ୍କର୍ଷତା ପ୍ରମାଣିତ ହେଇଛି କି ନା ତାହା ଏବେ ଆଲୋଚନାସାପେକ୍ଷ। ଅର୍ଥନୈତିକ ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭାରତ ୨୦୪୭ ବେଳକୁ ବିଶ୍ବର ତୃତୀୟ ଆର୍ଥିକ ମହାଶକ୍ତିରେ ପରିଣତ ହୋଇସାରିଥିବ ବୋଲି ଏବେଠାରୁ ଦାବି କଲାଣି… ଅଥଚ, ପ୍ରତିଦିନର ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତିକୁ ପରଖିଲେ ଆମ ଆଗରେ ଏବେ ବି ଦିଶିଯାଉଛି, ଦେଶର ଅନ୍ୟ ଅନେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଲୋକେ ସାଧାରଣ ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟାର ମାନଦଣ୍ଡଠାରୁ ଢେର ନିମ୍ନସ୍ତରର ଜୀବନଯାପନ କରୁଛନ୍ତି ଭୋକରେ, ଶୋଷରେ, ଶିକ୍ଷାରେ, ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟରେ…!! ଏବେ ବି ଦେଶର ୭୦କୋଟି ଲୋକ ତିନିବେଳା ପେଟପୂରା ଖାଇବାକୁ ପାଉନାହାନ୍ତି । ଏବେ ବି ସଚେତନତାର ଅଭାବରୁ ଓ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଗୁଣିଗାରିଡ଼ି ପାଲରେ ବହୁ ନିରୀହ ଲୋକ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରୁଛନ୍ତି।

ପ୍ରଗତିଶୀଳତାର ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟିବା ଓ ପ୍ରଗତିପଥରେ ପ୍ରକୃତରେ ଆଗେଇବା ଭିତରେ ଯୋଉ ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂରତ୍ୱ, ତାହା ବେଶ୍ ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ଜଳ ଜଳ ହେଇଦିଶୁଛି ।

ତେବେ ନିର୍ଭୀକ ନିଷ୍ଠାପର ସର୍ଜନକର୍ମ ଯେ ଏ ଦିଗରେ ବହୁମୁଖି ଆଲୋକବର୍ତ୍ତିକା ସାଜିପାରେ ଏହା ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ।

ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ମୁକ୍ତଭାରତର ସଂଜ୍ଞା କ’ଣ ହେଇପାରେ, ଅନୁମେୟ କରାଯାଉ ନିମ୍ନୋକ୍ତ କବିତାର କିୟଦଂଶରୁ .. !!
Where
the mind is without fear
and the head is held high…..
Where
the world has not been
broken up into fragments
by narrow domestic walls..
Where
words come out of the depth of truth..
Where
tireless striving stretches its arms towards perfection……
Where
the mind is led forward by Thee,
Into ever-widening thought and action
Into that heaven of freedom, My father,
Let my country awake…

ଏହି ୭୮ତମ ସ୍ବାଧୀନତା ଦିବସରେ ଏହି ଅନୁଚିନ୍ତା ହିଁ ଆମର ଧ୍ୟେୟ ହେଉ। ଜାତୀୟ ପତାକା ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପ୍ରତିଟି ଘରେ ଶୋଭା ଓ ସମ୍ମାନ ପାଉ, ପ୍ରତିଟି ହୃଦୟରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅସ୍ମିତା ଓ ସ୍ଵାଭିମାନର ସହ ବିରାଜମାନ କରୁ।
ବନ୍ଦେ ଭାରତୀ।

🙏🇮🇳🇮🇳❤️🇮🇳🇮🇳🙏