ସମ୍ପାଦକୀୟ…..

ଯାହା ନକହିଥିଲେ ବି ଚଳିଥାଆନ୍ତା

ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ପୂର୍ବେ ପ୍ରକାଶ ପାଉଥିବା ସାହିତ୍ୟପ୍ରସ୍ଥ ‘ଚଉକାଠ’ ଏବେ ବି ଅନେକ ସମକାଳୀନ ସାହିତ୍ୟିକଙ୍କ ସ୍ମୃତିପଟଳରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ ରହିଥିବା, ସୁଖକର ବିଷୟ। ଏବେ ତାହାର ପୁନରୁଦ୍ଧାର ହୋଇ ଅଙ୍କିକୃତ ସ୍ବରୂପ(Digitalized Form)ରେ ଇ-ପତ୍ରିକା,  “ଅଭିନବ ଚଉକାଠ” ପୁନଃପ୍ରକାଶିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀରୁ । ଏବେ ପ୍ରକାଶ ପାଉଥିବା ଅନ୍ୟଅନେକ ସାହିତ୍ୟ ପତ୍ରିକାର ଭିଡ଼ ଭିତରେ “ଅଭିନବ ଚଉକାଠ”ର ଆବଶ୍ୟକତା ଓ ଉପଯୋଗୀତା ‘କ’ଣ ଓ କାହିଁକି’, ତାହାର ଉତ୍ତର ସମୟ ଉପରେ ଛାଡ଼ିଦେବା ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ ଠିକ୍ ହେବ। ତେବେ ଏତିକି କୁହାଯାଇପାରେ, “ଚଉକାଠ” ଏବଂ ରୂପାନ୍ତରିତ “ଅଭିନବ ଚଉକାଠ”, ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ତଥା ନବପ୍ରଜନ୍ମ ପାଇଁ ଏକ ମୁକ୍ତମଞ୍ଚ ସେତେବେଳେ ବି ଥିଲା ଓ ଏବେ ବି ରହିବ, ଯୋଉଠି ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ସମ୍ପର୍କିତ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ପରୀକ୍ଷାନିରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଝର୍କା ଖୋଲା ରହିଥିବ ଓ ଯୋଉଠୁ ଅନନ୍ତ ଆକାଶ ଯାଏଁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଥିବ । 

ଆମେ ମାନୁ କି ନମାନୁ, ଜାଣୁ କି ନଜାଣୁ….. କିନ୍ତୁ ଏହା ସ୍ବୀକାର୍ଯ୍ୟ ଯେ ସାହିତ୍ୟ ଜୀବନକୁ ବଞ୍ଚୁଥାଏ ଓ ଜୀବନ ବି ସାହିତ୍ୟକୁ ବଞ୍ଚୁଥାଏ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ । ଜୀବନ ସମ୍ପର୍କରେ ଇଙ୍ଗିତ ଦେବାକୁ ଯାଇ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ଆମେରିକୀୟ କବି Earnest Hemingway କହିଥିଲେ, in order to write about life, first you must live it ….., ଯେହେତୁ ତାହାରି ଭିତରେ ହିଁ ନିହିତ ରହିଛି ଜୀବନ୍ମୟ ସ୍ପନ୍ଦନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ । ଜୀବନ ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିବାକୁ ହେଲେ ପ୍ରଥମେ ଜୀବନକୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଭାବରେ…. ଡୁବିବାକୁ ହୁଏ ସେଇ ଜୀବନର ଜଳପୂର୍ଣ୍ଣ କୂପ କୁହନ୍ତୁ କି ସମୁଦ୍ର …. ଛୁଇଁବାକୁପଡ଼େ ତା’ର ବିତଳ ମାଟିକୁ ଓ ସାଉଁଟି ଆଣିବାକୁ ହୁଏ ସେଠୁ ମୁଠା ମୁଠା ମଣିମୁକ୍ତାର ବୈଦୂର୍ଯ୍ୟ ହେଉ ଅବା ମୃତ ଶାମୁକାର ଭଙ୍ଗାରୁଜା ଖୋଳପା… !! ଉଭୟରେ ନିହିତ ଥାଏ ଜୀବନ-ଆକଳନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଓ ପରିଭାଷା ।

  ଜୀବନକୁ ଏକ କାବ୍ୟିକ ଦୃଷ୍ଟିର ବଳୟ ଭିତରୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇ ବହୁଚର୍ଚ୍ଚିତ ଆଫ୍ରୋ-ଆମେରିକୀୟ କବି ଗ୍ବେଣ୍ଡୋଲିନ୍ ବୃକ୍ସ ମାତ୍ର ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ, poetry is life distilled. ପରିସ୍ରବଣ ବା ପାତନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରୁ ଉନ୍ନୀତ ଜୀବନ ହେଉଛି କବିତା । ଗ୍ବେଣ୍ଡୋଲିନ୍ କହନ୍ତି, ମୋ କବିତା ହେଉଛି ଜୀବନ, ଯାହାର ସମାପ୍ତି ନାହିଁ । ଜୀବନ ପରି ତାହା ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଥିବ, ପଲ୍ଲବିତ ହେଉଥିବ, ବଢୁଥିବ, କିନ୍ତୁ କେବେ ଶେଷ ହେଉନଥିବ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ସାହିତ୍ୟରେ ପ୍ରାୟତଃ ଏହି ଚିତ୍ର, ଏହି ସ୍ବର, ଏହି ଭାବବଳୟ – ଜୀବନକୁ ଜଳେଇ, ସିଝେଇ ଓ ବାଷ୍ପୀଭୂତ  କରି ତାକୁ ପୁଣି ଶିତଳେଇ ଠିଆ କରେଇବା ସ୍ବଚ୍ଛ ସ୍ବରୂପରେ, ଯୋଉଠି ଓତଃପ୍ରୋତଃ ଜୀବନ ଓ ସାହିତ୍ୟ । ଏବର ଜୀବନ ଓ ସାହିତ୍ୟରେ  ଏହା ପ୍ରତିକିତ ହେବା ବାଞ୍ଛନୀୟ, କାରଣ ହଜି ଯାଇଥିବା ଓ ଖୋଜି ହେଉଥିବା ସମୟ ତଥା ଛିଡି଼ ଛିଡି଼ ଯାଉଥିବା ଅଥଚ ଯୋଡି଼ ହେଇ ରହିବାର ଅଦମନୀୟ ପ୍ରଚେଷ୍ଠା ଜନିତ ସଂଘାତ, ସଂଘର୍ଷ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସହିତ ଏକ ବିସ୍ତାରବାଦୀ ଯୁଦ୍ଧଖୋର ସମୟର ଅସହାୟତା, କ୍ଳେଶ, ଗ୍ଲାନୀ ଓ ବିବିଧ ଅବକ୍ଷୟର ଆତଙ୍କରେ ଜର୍ଜରିତ ଏକ ବିଚିତ୍ର କାଳଖଣ୍ଡର କକ୍ଷପଥରେ ଗତି କରୁଛି ଆମର ବିଶ୍ବ ଓ ଆମର ଭାଷା ସହିତ ଆମର ଅସ୍ମିତା ବି ….. ।

‘ଅଭିନବ ଚଉକାଠ’ର ସନିର୍ବନ୍ଧ ଆମନ୍ତ୍ରଣ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ।